DZIEŃ ODDANIA SIĘ

W Ewangelii wg świętego Jana Jezus rozmawia z Nikodemem i mówi mu, że trzeba się powtórnie narodzić, a Nikodem w odpowiedzi pyta, jak to jest możliwe, czy człowiek dorosły ma wejść do łona matki i się powtórnie narodzić? (J 3,3-4). To jest bardzo ważne pytanie, a w Maryi mamy na nie odpowiedź. Przychodzimy na ten świat wychodząc z mamy, potem żyjemy na tym świecie oddzielnie od niej, a powtórne narodziny są wejściem w mamę Maryję, w Jej życie. Ona staje się przestrzenią życia, także już nie jesteśmy w niczym rozdzieleni, wszystko, co moje jest Twoje, Totus Tuus, Tota Tua. Mamy pępowinę, która łączy nas we wszystkim. Jesteśmy jak jedno ciało. Powrót do pierwotnej harmonii. Kiedy Ewangelia mówi o tym, że trzeba się powtórnie narodzić, kiedy Nikodem o to pyta, to tam w języku greckim jest użyte takie słowo, które dosłownie oznacza „powtórnie się narodzić”, ale może też w przenośni oznaczać „wziąć kogoś do swojego sposobu życia, żeby go przemienić”. To właśnie istota nabożeństwa, które dziś kończymy. Maryja bierze nas do swojego życia, żeby nas przemienić. Żebyśmy stali się jak Chrystus. Święta Faustyna modliła się taką modlitwą: „Jezu, przemień mnie w Siebie, bo Ty wszystko możesz”. Odważna modlitwa. Ale jeżeli wierzę, że Bóg jest Wszechmogący, to wierzę, że może przemienić mnie w Siebie. I o to chcemy prosić w dzisiejszej modlitwie za wstawiennictwem Matki Bożej.