Wielkim błogosławieństwem w moim życiu stała się łaska wielokrotnego pielgrzymowania do Medjugorja. Maryja od samego początku, od mojej pierwszej tam pielgrzymki, „dotknęła mnie” swoją czułą miłością, ofiarowała mi bliskość Boga. Miałem chęć powracania do Medjugorja, gdyż czułem się tam jak w przedsionku nieba, jak nigdzie indziej na świecie. Maryja w szczególny sposób rodzi tam święte pragnienia, darowuje i odnawia radość życia, zapala Boże marzenia, pomaga nieść codzienny

Byłam letnim katolikiem, który ubezpieczał się na życie wieczne tym, że chodził w niedzielę na Mszę św., raz lub dwa razy w roku do spowiedzi św. Modlitwy codziennej nie praktykowałam przez 20 lat. Pan Jezus poruszył moje serce, serce dorosłej osoby, podczas adoracji Najświętszego Sakramentu w małej kapliczce w Medugorje – w „Oazie pokoju”. Mieliśmy wejść do tej kaplicy na 15 minut, zwiedzić ją i wrócić do autokaru, aby realizować dalszy plan pielgrzymki. Za szybą w głównej

Różaniec był obecny w moim życiu od zawsze. Od dawna miałem przekonanie o dużej mocy tej modlitwy, ale nigdy jej tak naprawdę nie lubiłem. Chwytałem się jej, w ramach hasła „jak trwoga, to do Boga”, wtedy gdy naprawdę potrzebowałem łaski od Boga, na przykład przed egzaminami. Znacząca zmiana nastąpiła wówczas, gdy poznałem Nowennę pompejańską. Kilka lat temu przeżywałem trudny czas. Waliło mi się wszystko i w życiu osobistym, i zawodowym. Wtedy także, niemal równocześnie, pewna